‘Bouwcultuur’: de overtreffende trap van omgevingskwaliteit
Analyse Een wirwar van complexe opgaven en een gebrek aan centrale sturing maken het steeds moeilijker om een aantrekkelijke en goed functionerende samenleving te realiseren. Als remedie is op Europees niveau daarom het begrip ‘Bouwcultuur’ geïntroduceerd. Bouwcultuur beschrijft de ambities en uitdagingen in de fysieke én sociaal-economische omgeving en overstijgt daarmee onze begrippen ‘ruimtelijke kwaliteit’ en omgevingskwaliteit. Hoe we deze gaan realiseren is echter nog een open vraag. Flip ten Cate, directeur van de Federatie Ruimtelijke Kwaliteit, doet op Archined een voorstel.
Twee jaar geleden is in Davos door alle Europese ministers van cultuur een verklaring over Bouwcultuur ondertekend. Deze verklaring verplicht de ondertekenaars om een goede bouwcultuur te stimuleren en een visie hierop te ontwikkelen. Dit moet gebeuren door zowel wet- en regelgeving als door het aanspreken van private partijen op hun verantwoordelijkheid om aan deze bouwcultuur bij te dragen. Het resultaat is onder meer dat “Een hoge kwaliteit als centraal doel voor de gebouwde omgeving (…) moet in alle activiteiten die een ruimtelijke impact hebben, verplicht worden gesteld”.
In het voorstel van Ten Cate is de centrale kwestie van Bouwcultuur op welke manier een ‘goede omgevingskwaliteit’ door een investering optimaal gestimuleerd wordt. Hierin is Bouwcultuur een streven: geen product, maar een proces. “Een volgehouden dialoog tussen de partijen die iets willen (opdrachtgevers), de partijen die iets hebben (investeerders en omwonenden), de partijen die iets moeten (probleemeigenaren), de partijen die iets kunnen (ontwerpers) en de partijen die iets te zeggen hebben (overheden).”
Lees het volledige opiniestuk op archined.nl
Auteur
