platform voor kennis, nieuws en debat
Door Maarten Janssen
18 mrt 2015 - Het solidariteitsmodel volgens Griekenland, Waterschap goes Hollywood en zand in Almere en Namibië: de week van Maarten Janssen (Amvest) in 13 links.
“Ik start de dag online altijd met BNR.nl, het nieuws dus. Politiek, binnenland, buitenland, ik loop er doorheen. Wat me deze week is bijgebleven? Het dreigement van Griekenland om alle migranten inclusief IS-strijders door te laten naar Berlijn vond ik nogal opvallend. Dat is een bijzondere strategie als je op solidariteit uit bent. Het intrigeert me hoe dat gaat: met gestrekt been erin.“
“Ik heb er bewondering voor hoe Dijsselbloem - een generatiegenoot - met zulke kwesties omgaat. Elke dag ligt er weer iets nieuws op z’n bordje: van de ANB Amro- affaire in Dubai tot de streken van Griekenland. Knap hoe hij schakelt, het een na het ander bij de kop vat. Je moet die breedte maar kunnen pakken.”
Collega’s grappen al over al het zand in m’n leven
“Het project Duin in Almere is een van m’n grote projecten. Hier bouwen we een nieuw stuk stad in een nieuw duinlandschap aan het IJmeer. Op dit moment is de bouw van de eerste woningen in volle gang en dat merkt ook onze proefbewoner Roberto. De heimachines beuken op volle toeren en het is alleen maar ‘klunk, klunk, klunk’! Op zijn blog vind je zijn verhaal en ook een filmpje waarin hij laat zien hoe het gebied er nu bij ligt.“
“Binnenkort ga ik naar Namibië op vakantie, een land met enorme zandduinen. Collega’s grappen al over al het zand in m’n leven. Ik houd inderdaad van woestijnen, droge plekken, maar ook van de kust. Dit is een mooi filmpje van golfsurfers in Namibië met beelden van een surfer die eindeloos door een pipeline surft met een camera in zijn mond. Fascinerend!”
“Een project dat ik volg via twitter is Rebuild by Design, de volslagen nieuwe aanpak van de ‘wederopbouw’ na de grote overstromingen aan de oostkust van de Verenigde Staten, na de orkaan Sandy. Een interessante en leerzame mix van gedegen integrale regionale analyse en ontwerp, in de Nederlandse traditie van bijvoorbeeld Riek Bakker, en de bottom-up up energie en wendbaarheid van Amerika, waar de overheid slechts één van de spelers is (en lang niet altijd eentje met doorslaggevende kracht). Diverse Nederlandse bureaus zijn daar in een grote prijsvraag voor diverse regionale projecten geselecteerd. Ik denk dat we in Nederland goed gebruik kunnen maken van wat er daar wordt uitgevonden.”
Ze overschreeuwen zichzelf volledig met een trailerachtig spotje met watersnoodhorror dat rechtstreeks uit Hollywood lijkt te komen
“Over water gesproken, deze week zijn de Waterschapsverkiezingen. Waterveiligheid is een hoog-actueel onderwerp, maar de Waterschappen weten de actualiteit en urgentie van het onderwerp maar niet uit te buiten. Hebben die verkiezingen wel zin? Wat is de politieke dimensie? De keuzes die er liggen, sluiten niet of nauwelijks aan bij de bestaande landelijke politieke partijen. Het lijkt wel alsof niemand snapt waar het precies om draait. De Waterschappen proberen mensen naar de stembus te lokken, maar hun campagnes zijn behoorlijk hulpeloos, zoals Arjen Lubach in zijn programma op hilarische wijze laat zien. Ze overschreeuwen zichzelf volledig met een trailerachtig spotje met watersnoodhorror dat rechtstreeks uit Hollywood lijkt te komen. Tja.”
“Zelf twitter ik niet, ik luister alleen en volg journalisten en opiniemakers uit binnen- en buitenland, van Olaf Koens tot Thomas Erbrink van de VPRO-serie ‘Onze man in Teheran’. Ik ben in Iran op vakantie geweest, een vriend van mij woont daar. Erbrink zit daar nog hoewel in de periode van president Ahmadinejad zowat elke buitenlander het land uit is gepest. Toch boeit het land me uitermate. Deze week kwam ik een artikel tegen uit de New Yorker over het aanbod van opperste leider Khamenei om te bemiddelen tussen Obama en de Republikeinen. De Republikeinen hebben Iran een brief gestuurd met de boodschap dat ze een eventuele deal met Obama kunnen en zullen tegenhouden. Volgens Khamenei is zijn aanbod ‘de logische keus nu duidelijk is geworden dat Obama en de Republikeinen meer met Iran praten dan met elkaar’. It would be funny if it wasn’t so sad, zeggen we dan.“
