3 apr 2011 - Een verdere inperking van het investeringsvermogen van woningcorporaties moet voorkomen worden. De EU-beschikking lost namelijk het falen van de markt niet op: de markt zal geen huurwoningen voor middeninkomens gaan realiseren en gemeenten verwachten dat corporaties gebiedsgericht blijven investeren in wijken waar zij domineren. Voorkomen moet worden dat afbraak plaats vindt van een goed functionerend sociaal huisvestingsstelsel en dat er gettowijken ontstaan.
*Links: Jurriën Veldhuizen, Rechts: Joop Hooghiemstra*
Dat vinden althans Jurriën Veldhuizen en Joop Hooghiemstra van Deloitte Real Estate Advisory. Als gevolg van bestaande wet- en regelgeving en de steeds engere interpretatie daarvan worden het investeringsvermogen in de sector en de terugverdienmogelijkheden steeds verder beperkt. De mogelijkheden investeringen te dekken staan onder druk en zullen onder meer door het huidige huurbeleid en de Nederlandse uitwerking van Europese regelgeving verder onder druk komen te staan. Veldhuizen en Hooghiemstra menen dat de teruggang van corporaties naar hun kerntaak misschien begrijpelijk is, maar dat het een weg is met een beperkt perspectief die op den duur alleen in een bankroet van de sector kan eindigen. Op zijn minst zal er een “shake-out” onder de corporaties plaatsvinden. Corporaties die toch terug willen naar de kerntaak, moeten zich volgens de onderzoekers in elk geval het volgende afvragen: Hoe definiëren wij de kerntaak? Wat is de schaalgrootte die daarbij past? Hoeveel corporaties blijven er over? Wat is het bekostigingsmodel van een zuivere sociale huisvester? Past de kerntaak bij de vraag, of leidt dit tot een tekort of overschot en daarmee tot een verstoring van de markt? En gaat dan de noodzaak om financieel te overleven overheersen in plaats van het bredere volkshuisvestelijke belang wat de corebusiness van corporaties is? Het zijn vragen die Veldhuizen en Hooghiemstra niet alleen zichzelf stellen.
