Verslag
Sinds de jaren negentig is sprake van een rijke en omvangrijke literatuur over de ingrijpende veranderingen die plaats vinden in de ruimte en de gevolgen daarvan voor planning. Ordeningen die voorheen duidelijk herkenbaar waren, zijn uiteengelegd geraakt en opnieuw aan elkaar gerelateerd in complexe structuren.
Als reactie hierop heeft een herijking plaats gevonden van allerlei bestaande analytische concepten en planconcepten, met name ten aanzien van stad en stedelijke regio. Zo heeft het sterk morfologisch georiënteerde megalopolis concept van Jean Gottmann van de late jaren vijftig zijn moderne tegenhanger in de mega city of de global city region, begrippen die vooral bedoeld zijn om uitdrukking te geven aan relaties tussen steden. Het concept van centrale plaatsen is opzij geschoven door dat van stedelijke netwerken, dat veel minder uitgaat van hiërarchie en orde.
Zie voor de volledige publicatie:
