Om mijn vak als stedenbouwkundige te duiden vergelijk ik het wel eens met die van een arts. En de stad is mijn patiënt. Je stelt samen met je team van coassistenten een diagnose op. Zieke steden moet je soms opereren in het stadshart, je legt aan aantal bypasses aan en soms volstaat dotteren. Sommige steden en woonwijken zijn gezond en hebben niet meer nodig dan een facelift of een goed advies over gezond eten, gezond leven, stoppen met roken en het zuinig omgaan met energie
Obesitas
Maar ach, sommige bestuurders van steden en provincies willen niet inzien dat een stad of een regio ernstig ziek is. Neem nou de veelbesproken krimp. Die hebben we echt allemaal van verre aan zien komen. Dat de voorraad niet meer aansluit bij de samenstelling van een afnemende en sterk vergrijzende bevolking is een gewoon een vorm van woningbouw obesitas. Veel gemeenten en marktpartijen hebben simpelweg teveel en teveel van hetzelfde gebouwd op te afgelegen plekken en hebben zich te weinig bekommerd om de condities van de bestaande voorraad en de woonwensen van de vergrijzende samenleving.
