De kantine van de amateurtuindersvereniging 'Nut en Genoegen' zat stampvol met curatoren, kunstenaars, architecten, biologen, ruraal sociologen én tuinliefhebbers. Centraal stond de vraag welke bijdrage een methode als permacultuur kan leveren aan een ecologische en sociaal gezonde stad. In tijden van economische crisis, krimp en klimaatverandering, kan duurzaamheid het verschil maken.
Permacultuur werd in de jaren '70 van de vorige eeuw door de Australische onderzoekers Bill Mollison en David Holmgren op de kaart gezet als antwoord op de landbouwmethode van monocultuur. Door de principes van het ecosysteem na te bootsen, wordt de grond niet uitgeput maar juist ten volle benut. Volgens beeldend kunstenaar Nils Norman komt permacultuur voort uit een utopische traditie, zoals geschetst door de humanist Thomas More. More die in zijn boek Utopia (1516) zelfvoorzienende landbouw als basis van de economie beschouwde. Het klinkt als een contradictio in terminis, maar het tot uitvoer brengen van een utopie is wat Norman met zijn Eetbaar Park wil bereiken.
Zie voor de volledige publicatie:
