Laat me beginnen met een algemene en misschien niet volledig juiste constatering. Vroeger was het rijtjeshuis het meest gebouwde en onmiskenbaar Nederlandse woningtype. Er werd als vanzelfsprekend gebouwd voor het gezin met een vader (de enige kostwinner), moeder en (minstens) twee kinderen als bewoners; verder misschien een hond, kat of goudvis en voor de deur een Opel Kadett. Sentimentaliteit is overbodig, maar dit tijdperk komt nooit meer terug. De laatste opleving van massale, geplande woningbouw is de Vinex geweest met wijken als Leidsche Rijn (Utrecht) en Ypenburg (Den Haag) die nu vrijwel voltooid zijn. De ééngezinswoning is er nog altijd de vaste waarde, als elixer voor gezinsgeluk. Ondertussen is de Vinex uitgegroeid tot een iconisch begrip. De naam van de laatste ruimtelijke ordeningsnota is een synoniem geworden voor de Nederlandse nieuwbouwwijk. Inmiddels is de macht overgeheveld naar provincies en gemeentes, gaat de aandacht uit naar binnenstedelijke bouw en wordt er bij nieuwbouw gestreefd naar diversiteit. Dat iedereen recht heeft op een woning die meer dan voorheen aanpasbaar is aan de eigen wensen, is een gedachte die steeds sterker is geworden.

Klik hier voor het vervolg van dit artikel.