8 januari 2015
3 minuten
De Architect-van-het-jaarprijs wil de professionaliteit en innovatiekracht van Nederlandse architectenbureau onder de aandacht te brengen van opdrachtgevers, pers en publiek. Klaske promoveerde twee jaar geleden op de relaties tussen bouwen en taal, of anders gezegd tussen architectuur en literatuur. De handelseditie van haar proefschrift werd afgelopen jaar onder de titel ‘Urban Literacy, reading and writing architecture’ gepubliceerd.
Een fragment uit het juryrapport over de bijdrage van Klaske:
"… De kwestie is dat de Nederlandse architectuur in het gunstigste geval een met zorg uitgevoerd ambacht is, maar aan intellectuele bloedarmoede lijdt. Het ontbreekt de scheppers aan ambitie, al zijn het soms voortreffelijke, zij het ongeletterde, ingenieurs. Midden in het debat dat we als jury voerden over de aanpak van de grote bureaus, viel ons opeens in hoezeer de architectuur profijt zou kunnen hebben van een oriëntatie op wetenschap en kunst in het algemeen en op de narratieve context van de architectuur in het bijzonder. Is het niet zo dat juist nu de bouwopgave eerder een veranderopgave is dan een nieuwbouwopgave ieder project ook automatisch de drager is van een aantal gebruiksverhalen, uitgezet in de tijd?
We menen dat goed lezen en (als het even kan) beter schrijven iets is waar de vaderlandse architectenstand veel aan kan hebben. Waarom is dat? Alleen al omdat een meer narratieve benadering van het ontwerpen iets toevoegt dat men in een klassiek programma van eisen mist. Wanneer we werken op palimpsest – en dat doen we, nu de Hollandse stad haar voorlopig finale vorm heeft bereikt – hebben we er recht op ook kennis te kunnen nemen van op het eerste gezicht verborgen verhalen en geschiedenissen. De geplande bouwkundige acties worden er wellicht minder logisch van dan de doorsnee-ingenieur of projectmanager handig vindt. Dat is dan mogelijk de prijs die je moet betalen wanneer je aardigheid hebt in gebouwen waar je niet na de kortste keren al genoeg van hebt. Nogmaals: ik weet niet of meneer of mevrouw de ingenieur er zin in heeft, maar hij/zij zou er goed aan doen een beetje plaats in te ruimen voor dingen die hem/haar van nature minder goed liggen, bijvoorbeeld afkomstig van de letteren.
De eensgezindheid binnen de jury over deze stelling was meteen groot – en we hadden er nog een prijswinnaar bij ook. De meer subtiele narratieve thema’s in ons vak zijn bij Klaske Havik in vertrouwde handen, zoals ze ons nog in mei jongstleden liet zien als organisator en moderator van een drukbezochte bijeenkomst over het toch moeilijk bespreekbare onderwerp ‘Atmosfeer’ in de architectuur. Gelukkig heeft ze naast de onderwijstaken haar architectenregistratie niet opgegeven, want de jury besloot om Klaske Havik en haar bijzondere werk te belonen met de Architect van het Jaar Prijs 2014 in de categorie Small.”
Op architectenweb staat een kort verslag van de presentatie.
