Hoe transparant kan men zijn? Wat is nodig om uit de comfortzone te komen? Zitten we vast tijdens zulke discussies? Deze vragen kwamen naar voren.Transparantie blijkt lastig te zijn als men moet handelen vanuit de organisatie. Soms zijn de financiële belangen gewoon te groot. Een open gesprek vooraf laten plaatsvinden is vaak lastig, mede door de onzekerheid bij vele bedrijven intern. Er moet worden geaccepteerd dat we in een kwetsbare situatie zitten. Dit vraagt respect voor elkaar, elkaars rollen en het accepteren van de verschillen. Juist door verschillen kunnen nieuwe ideeën ontstaan. Dit begint met het benoemen van verschillen, om vervolgens te kijken hoe ze overbrugd kunnen worden.

Andere strategieën voor samenwerking zijn hard nodig. Naast competenties is interactie belangrijk en de regie over een team. Ook moet de norm voor samenwerking gezamenlijk worden afgestemd. Het gaat om een passende setting, soms is een kleinere groep de uitkomst.Teambuilding voorafgaand aan gebiedsontwikkeling is een interessante manier om opener met elkaar in gesprek te kunnen gaan. Wel wordt de kanttekening gemaakt dat de valkuil van ‘oldschool’ op de loer ligt, vasthouden aan de nieuwe werkwijze is cruciaal.

Eva Boudewijn noemde in haar inleiding dat er nog weinig aandacht is voor het gezamenlijke doel. In de hedendaagse praktijk lijkt een gezamenlijk doel definiëren een lastig proces, mede door de grotere afstand tussen publiek en privaat, aldus Bosch. Juist het langetermijnperspectief is de binding tussen mensen, stelt Schoenmakers. Overheden moeten meer prijs gaan geven over de lange termijn perspectieven. Het langetermijnperspectief in combinatie met het kortetermijnperspectief van afzet kan een project in beweging brengen. Dit vraagt wel dat partijen uit hun ‘comfortzone’ komen.

*Dit verslag is onderdeel van het Seminar Vakmanschap, Engagement en Vertrouwen
Organisatie: praktijkleerstoel Gebiedsontwikkeling TU Delft, 19 november 2012

• Gevraagd: nieuwe balans tussen ziel en zakelijkheid