Zijn onderzoek toont aan dat corporaties in de wijkaanpak een stabiliserende en verbindende rol kunnen vervullen in tijden van crises en overheidsbezuinigingen. Het onderzoek maakt duidelijk hoe bepalend —en zelfs verstorend— het beleid van de nationale overheid kan zijn door de plotselinge introductie, maar ook even abrupte en voortijdige beëindiging, van wijkvernieuwingsprogramma’s zoals de wijkaanpak van toenmalig minister Vogelaar.

Het proefschrift nuanceert sterk het negatieve beeld van woningcorporaties en hun rol in de wijkaanpak. Dat lijkt geen gelukkige combinatie als je moet afgaan op de affaires van de afgelopen jaren en de conclusies van de Parlementaire Enquêtecommissie Woningcorporaties in 2014. Het proefschrift belicht juist de positieve bijdrage die woningcorporaties leveren aan de ondersteuning van kwetsbare wijken. Werken aan wijken is een zaak van lange adem. Door hun woningbezit zijn woningcorporaties langdurig verbonden met die wijken. Door hun positie in het maatschappelijk middenveld kunnen zij aandacht blijven besteden aan wijken, juist als de aandacht van politici en media verslapt en marktpartijen geen brood zien om in die wijken te investeren.

De uitkomsten van het promotieonderzoek zijn vooral relevant omdat corporaties door invoering van de nieuwe Woningwet in juli 2015 minder mogelijkheden hebben om zelf te investeren in wijken. Tegelijkertijd blijkt uit recent onderzoek dat in Nederland het aantal mensen dat in kwetsbare wijken woont toeneemt. Het Brusselse Molenbeek toont aan wat er kan gebeuren als kwetsbare wijken en hun bewoners aan hun lot worden overgelaten. Het belang van sterke netwerken in wijken neemt alleen maar toe.

Van Bortel heeft gedurende bijna 10 jaar besluitvormingsprocessen en beleidsnetwerken in de wijkaanpak bestudeerd. Daarbij heeft hij in het bijzonder ontwikkelingen in twee kwetsbare wijken geanalyseerd: Lozells in Birmingham en ‘Vogelaarwijk’ De Hoogte in Groningen. 

Bron: bk.tudelft.nl