platform voor kennis, nieuws en debat
Door Friso de Zeeuw
9 okt 2012 - In de Nederlandse vakwereld van stadsplanners en ontwerpers geniet Antwerpen de laatste tijd een opmerlijke populariteit. In groten getale bezoeken zij het Eilandje. Dat is een oud, 172 ha groot havengebied ten noorden van de binnenstad. De gemeente herontwikkelt deze terreinen in fasen tot een 'bruisende stadswijk aan het water'.
Het icoon van deze transitie is het Museum aan de Schelde (MAS), een ontwerp van Neutelings Riedijk, overigens zeker een bezoek waard. Deze attractie benoemen de Vlamingen als bewuste ‘inplanting’, die moet functioneren als ‘stapsteen’ van de binnenstad naar het nieuwe stadsdeel. Het MAS is omgeven door een jachthaven, woningen, horeca, retail en bedrijfjes, deels gevestigd in gerestaureerde pakhuizen.
Zeker een geslaagde herontwikkeling; goed gedaan. Maar heel bijzonder? Het blijkt dat de geleidelijke, sterk gefaseerde aanpak, zonder getailleerd masterplan, vooral de aantrekkingskracht vormt: organisch, kleinschalig ontwikkelen! En dat in combinatie met door interntaionale sterarchitecten ontwerpen (semi-)publieke gebouwen.
Voor hier de volledige publicatie.
