Opinie Gebiedsontwikkeling gaat over de behoeften van vandaag maar zeker ook over het inspelen op ontwikkelingen in de toekomst. In zijn beeldessay lijkt fotograaf Michael Rhebergen lukrake plekken samen te brengen maar de rode draad is dat ze samen een mogelijke toekomstige kustlijn van Nederland vormen.
“Dat de straten onder water staan in een seizoen terwijl dat helemaal niet het geval had moeten zijn.” De reis naar Bangladesh doet fotograaf Michael Rhebergen nadenken over de gevolgen van klimaatverandering. In het verlengde daarvan: wat kan dit in het laaggelegen Nederland betekenen? Nederland weet zich natuurlijk beschermd door hoge dijken, maar toch, wat gebeurt er als de zeespiegelstijging serieuze vormen aanneemt? Na een gesprek met fysisch geograaf Kim Cohen van de Universiteit Utrecht nam hij Cohens uitspraak “dat we op termijn er serieus rekening mee moeten houden dat we land op moeten geven” mee voor een beeldreis langs een mogelijke nieuwe kustlijn in de IJsselvallei – tussen Zalk en Doesburg om precies te zijn.
Intrigerende beelden
Of dat nu precies dé nieuwe kustlijn zal zijn en wanneer, is niet waar het Rhebergen om gaat. Het gaat hem wel om bewustwording en om de verbeelding. En juist met deze wetenschap intrigeren zijn beelden des te meer. Want wat doen die mensen ontspannen op plastic stoelen in het boerenveld? Zou de wegwijzer op het dorpsplein onder water verdwijnen? Ieder beeld roept de nodige vragen op. En ook nog op een heel ander vlak, want wat betekent klimaatverandering bijvoorbeeld voor de verhoudingen tussen het hooggelegen maar perifere oosten en het laaggelegen maar centrale westen in het geval dat deze denkbeeldige – maar niet geheel onrealistische – kustlijn werkelijkheid wordt? Rhebergen sorteert met zijn fotoserie voor op wat hij “een cultuurverschuiving tussen oost en west” noemt.
De beelden van Michael Rhebergen zijn gebundeld in deze publicatie.
Cover: ‘Untitled - Zalk, 2020’ (bron: Michael Rhebergen)
