Verslag Het door het Rijk opgestarte nationale Deltaprogramma is te zien als een vervolg op de befaamde Deltawerken waarmee Nederland na de Watersnoodramp van 1953 de strijd met het water aanbond. Op dit moment staan nog geen spectaculaire kunstwerken à la Oosterscheldekering op de rol. De opgave spitst zich vooralsnog toe op een slimme koppeling van waterveiligheid met rode, groene en blauwe functies. In deze fase bestaat veel behoefte aan (vernieuwende) kennis.
Verslag Kennisconferentie Deltaprogramma 2012
IJsselmeergebied, nabij Holysloot bij Uitdam ten noorden van Amsterdam | Fotografie: Theo Bos
‘Deltaprogramma: waterveiligheid verknopen met andere functies - Afbeelding 1’
Over het water valt nooit definitief te zegevieren. Goed tien jaar na de oplevering van de Maeslantkering (1997), waarmee de Deltawerken officieus werden afgerond, staat de strijd met het water alweer pontificaal op de politieke agenda. Zeespiegelstijging, bodemdaling en temperatuurstijging stellen ons land voor een grote wateropgave, concludeerde de tweede Deltacommissie (Commissie Veerman) in 2008. In reactie op het rapport en de aanbevelingen van de commissie gaf het kabinet Balkenende-IV opdracht tot het Deltaprogramma. De invulling en uitwerking van het programma werd in handen gelegd van een Deltacommissaris, in de persoon van topambtenaar Wim Kuijken. Een Deltawet en een Deltafonds geven straks de nodige juridische en financiële dekking aan de uitvoering van het programma. Overigens lopen er al een aantal uitvoeringsprogramma’s binnen het deelprogramma Veiligheid, te weten het Hoogwaterbeschermingsprogramma, de Afsluitdijk, Zwakke schakels, Ruimte voor de rivier, Maaswerken, Zuidwestelijke Delta, en Zandsuppletie en ‘zandmotor’. Deze programma’s behouden hun eigen besturing, organisatie en financiering.
Voor een pdf van de volledige publicatie zie bijlagen.
Door Kees Hagendijk
Zelfstandig journalist
