platform voor kennis, nieuws en opinie
24 okt 2015 - De werelderfgoedstatus geeft een land of plaats niet alleen aanzien, maar speelt ook bij ruimtelijke ontwikkelingen een steeds belangrijker rol. Meestal als aanleiding en kans voor het realiseren van onderscheidende kwaliteit, in een enkel geval als obstakel. Er is ook een keerzijde: terroristen weten met een aanslag op werelderfgoed maximale media-aandacht te bereiken. Hoe maakt een land de verantwoordelijkheid voor het behoud van de universele waarde van het erfgoed waar?
De Nieuwe Hollandse Waterlinie is een verdedigingslinie van de Vesting Holland en is aangelegd in de negentiende en twintigste eeuw. De Waterlinie loopt van Vesting Naarden tot Fort Steurgat in de Biesbosch. Ook de Stelling van Amsterdam maakt onderdeel uit van de verdediging van de Vesting Holland, maar dateert van begin twintigste eeuw. Beide linies overlappen elkaar gedeeltelijk. Het principe van de verdediging was dat het land enkele decimeters onder water werd gezet om de vijand de doorgang te beletten. De linie bestaat uit meer dan 1.000 gebouwde objecten (waaronder forten, kazematten, sluizen en houten huizen) met een daartussen gelegen stelsel van waterwerken. Daarmee is de Nieuwe Hollandse Waterlinie één van de grootste projecten die ooit in ons land werd gerealiseerd. De schootsvelden en inundatiegebieden (waar het water werd ingelaten) rond de forten zijn als gevolg van de tot in 1963 gehandhaafde Kringenwet (uit 1853), waarbij schootsvelden en inundatievelden vrij moesten blijven van bebouwing, nu nog steeds grotendeels landschappelijk open gebied. De Nieuwe Hollandse Waterlinie stond al op de Voorlopige Lijst uit 1995.
Foto bovenaan: Fort Asperen, Nieuwe Hollandse Waterlinie - Frank van Laanen
