Met steden die groter, voller en hoger worden, klotst het van de nieuwe plinten. Overal verschijnen plekken voor onze cappuccinocultuur, het ZZP-landschap en de krijtborden. En in de plint komt dit nieuwe stedelijk leven tot uiting. De transitie van de Amsterdamse Wibautstraat – van verkeersriool naar stadsstraat – is hiervan een mooi voorbeeld. 

Ik zie echter dat dit nieuwe vastgoedsegment nog niet prominent op de agenda van de vastgoed- en winkelsector staat. Is dat misschien omdat het aandeel winkels relatief beperkt is? Of past dit type milieu minder goed in ons raamwerk van winkelhiërarchie en verzorgingsgebieden?

Feit blijft dat onze steden toenemen in omvang, bouwhoogte en dichtheid. We gaan steeds kleiner wonen, en daarmee meer van de voorzieningen in de stad gebruikmaken. De opmars van de horeca, het solide functioneren van (nieuwe) bioscopen in het Netflix-tijdperk en het toenemende belang en populariteit van stadsparken, waterfronten en stadsstranden, vormen een mix van nut en noodzaak.

Nieuwe opgave voor de winkelsector
Binnen het nieuwe stedelijk leven staan we voor een opgave. Een opgave die de ervaring en expertise van de winkelsector goed kan gebruiken. Er moet – beter – worden nagedacht over de omvang, positionering, branchering en samenhang van stedelijke plinten: zowel vanuit bestaande ‘strips’ als voor de talloze hoogbouwplannen die op ons afkomen. In onze dagelijkse praktijk bij SITE zie ik dat er nog steeds veel wordt gesproken over ‘niet-wonen’ als benaming voor plintruimte. En dat is toch gek voor de entree, aangezicht en ‘ooghoogte-beleving’ van toekomstige woonmilieus.

Gemeente onderkent het belang
Vanuit gemeenten, zeker bij de grote groeiers, komt er meer aandacht voor de plintexodus en het belang van regie op kwaliteit. De functie ‘plintstrateeg’ is inmiddels uitgevonden, er worden allerlei plintlabs georganiseerd en een beetje gebiedsontwikkeling neemt tegenwoordig een prominent hoofdstuk ‘plintstrategie’ op in stedenbouwkundige plannen, nota’s van uitgangspunten of tendervoorwaarden (zoals Beatrixkwartier en Merwedekanaalzone in Utrecht, Hamerstraatgebied in Amsterdam, en Merwevierhavens in Rotterdam). 

De inspanningen vanuit gemeenten ten spijt, ben ik echter van mening dat een goede en duurzame plint in de meeste gevallen een taak voor de private sector is. De vastgoedeigenaar, belegger, exploitant of ondernemer is op aarde om stedelijke (plint)behoeften te kennen en passend te bedienen.

Mixed-use voorland
En hier wringt de schoen! Stop allereerst met de term ‘niet-wonen’, beste ontwikkelaars. En laten we als winkelsector onze ogen openen voor dit kansrijke en noodzakelijk fundament van onze steden. Hier ligt een belangrijke maatschappelijke meerwaarde en een nieuw te ontginnen businessdomein in de transitie van winkelvastgoed naar een mixed-use-voorland.

Hartelijke groet,
Uw plintvriend,

Oedsen Boersma - SITE urban development

Cover: ”New Babylon II” (CC BY-ND 2.0) by Christopher A. Dominic