Hoogbouw, waar hebben we het eigenlijk over in Nederland, vraagt gespreksleider Jaap Modder zich af. Vijfenzeventig meter is meestal de max. Toch is er ook in Nederland, en dan met name in Rotterdam en Den Haag met samen 66 torens, inmiddels wel iets van een hoogbouwtraditie van de grond gekomen. En nog steeds heeft Rotterdam de ambitie om 2.500 woningen de komende jaren in hoogbouw weg te zetten. De vraag is alleen welke rol hoogbouw in een veranderende tijd nog kan spelen. Hoogbouw kan onmiskenbaar een bijdrage leveren aan stedelijke verdichting en het realiseren van gevarieerde, mix-use leefomgevingen. In deze 21e eeuw, de eeuw van de stad volgens econoom Edward Glaeser, is massa nodig om economische voorspoed te creëren. Maar voorlopig zitten we op dood tij en is het enige wat er nog aan hoogbouw ontwikkeld wordt mogelijk gemaakt door afname van het Rijk (BiZa-torens in Den Haag) of gemeente (De Rotterdam op de Kop van Zuid).

Hoogbouw is dan ook geen doel op zich, aldus voorzitter van de Stichting Hoogbouw en wethouder te Den Haag Marnix Norder. Uiteindelijk gaat het om de bijdrage die hoogbouw als middel kan leveren aan intensieve, gemengd gebruikte stedelijke omgevingen. Maar er is meer dan dat: hoogbouw is een ervaring, een inspiratie van het leven in de stad. Ze biedt het stedelijk leven een identiteit, in combinatie met cultuur, ontmoetingsplekken, stedelijke buzz. Het aantrekkelijk maken van de stad, onder meer door hoogbouw, is van essentieel belang aldus Norder, die oproept een tegenwicht te vormen tegen het huidige anti-stedelijke politieke klimaat. Het gebrek aan investeringen in de stad roept herinneringen op aan het anti-stedelijke programma uit de jaren ‘70 en ‘80, dat heeft geleid tot Zoetermeer en haar vele broertjes en zusjes. Een suburbane werkelijkheid dus, met bijbehorende exit van mensen, geld en investeerders uit de steden.

Zie voor de volledige publicatie: