platform voor kennis, nieuws en debat
Door Vincent van Rossem
19 mrt 2018 - Binnenkort mogen we naar de stembus om een gemeenteraad te kiezen. Hier op Texel bieden de partijen meer van hetzelfde. In Amsterdam is het niet anders. Het grote Haagse compromis biedt lokale politici weinig ruimte om flink uit te pakken. In het regeerakkoord zijn alle denkbare politieke meningsverschillen tot in de puntjes geregeld en afgedekt. Er is geen millimeter ruimte voor een echte visie op de toekomst van ons land. Ik heb nog overwogen om een partijtje op te richten: Texel Biologisch. Als Duitse toeristen stemrecht hadden zou ik meteen een meerderheid in de raad hebben. Want die komen hier voor de natuur. Maar de eilanders zelf denken dat meer van hetzelfde goed genoeg is.
De Omgevingswet biedt kansen op vernieuwing in de ruimtelijke ordening. De tweede nota was destijds een revolutionair document dat wereldwijd aandacht trok. Die gekke Nederlanders dachten dat hun land een bouwwerk was, met een gedetailleerd bestek dat uitgevoerd ging worden. Nu wordt het hoog tijd om een nieuw bestek te schrijven. De nieuwe wet gaat de gemeenten vragen om een omgevingsvisie en een omgevingsplan. Er moet ook een nationale omgevingsvisie komen. Zou dat niet een goede aanleiding zijn om eens na te denken over het landbouwbeleid? Wat is Nederland zonder weidevogels? En dan kunnen de gemeenten in hun omgevingsvisie een poging doen om de identiteit van de gebouwde omgeving te beschrijven. Niet met de dwingelandij van de Monumentenwet maar veel slimmer, met een renovatieplan voor problematische gebouwen. Met een vastgoedbeleid dat niet alleen de projectontwikkelaar dient maar ook betrokken burgers blij maakt. Net als weidevogels kunnen mensen niet zonder een vertrouwde leefomgeving.
Cover: “” (CC BY-SA 2.0) by amsfrank
