9 november 2015
2 minuten
Historisch gezien ondergaan monumenten door de eeuwen heen vele transities. Zo transformeerde jachtslot ‘Zoestdijck’ uit de 17e eeuw tot het Koninklijk Paleis Soestdijk in de 19e eeuw en een woon-/werkpaleis in de 20e eeuw. Het ‘changeant karakter’ is een van de belangrijkste kenmerken van Paleis Soestdijk. Vanaf 1815 was Paleis Soestdijk in gebruik bij de koninklijke familie, met prinses Juliana en prins Bernhard als laatste bewoners. Sinds 1971 is het paleis beschermd monument. Na het overlijden van prins Bernhard in 2004, is paleis leeg komen te staan. In oktober 2005 werd het paleis weer ter beschikking gesteld aan de Staat.
De Rijksgebouwendienst heeft nu het dagelijks beheer totdat er een nieuwe gebruiker is gevonden. Het paleis behoeft grondige renovatie en restauratie, ook de bijgebouwen en het landgoed hebben een opknapbeurt nodig. De kosten voor renovatie/restauratie van alleen het paleis liggen ongeveer tussen de 55 euro en ruim 30 miljoen euro, gezien de wettelijk noodzakelijke aanpassingen.
Uitgangspunten voor een economisch duurzame herbestemming zijn het bijeenhouden van het gebouw en het landgoed, het zorgvuldig omgaan met het middendeel van het voormalige paleis, het behoud van de voorzijde van de gevel en het toegankelijk houden voor publiek. Bovendien dienen ideeën financieel haalbaar te zijn en in lijn te liggen met de visie van de provincie Utrecht en de gemeenten Soest en Baarn. In de ‘Omgevingsvisie Paleis Soestdijk’ (2011) zien de gemeenten Baarn en Soest en de provincie Utrecht Soestdijk als een duurzame, openbaar toegankelijke bestemming met toeristische en recreatieve voorzieningen, die bovendien de regionale identiteit versterkt. In het ‘Advies Ronde Tafel Paleis Soestdijk’ worden duidelijke wensen genoemd voor Soestdijk; het zal zich ontwikkelen tot een ‘centrum voor kennisuitwisseling, innovatie en samenwerking’. Een verzorgingshuis of asielzoekerscentrum zal het niet worden. Er is een initiatief om het paleis her te bestemmen tot paardenmuseum.
