De constante van Marcetti zie je terug in klassieke steden, die klein genoeg waren om lopend in 30 minuten je werk te bereiken. Zo is het antieke Rome een stuk kleiner dan het middeleeuwse Parijs, dat weer kleiner is dan het Victoriaanse Londen, et cetera. Elke keer zorgden mobiliteitsinnovaties als openbaar vervoer, auto’s en fietsen ervoor dat de afstand die in 30 minuten afgelegd kon worden, groter werd. Steden konden hierdoor groter worden.  

In elkaar overlopen

Tegenwoordig lijken mobiliteitsinnovaties geen grote gevolgen meer te hebben op maximale reisafstand in 30 minuten. Zo zal de zelfrijdende auto niet veel meer afstand kunnen afleggen dan de huidige auto, terwijl files de actieradius verder beperken. Steden zullen dus niet zomaar meer groter worden. Ook een trend als thuiswerken lijkt dat tij niet te kunnen keren. Werkgevers zijn (ondanks bewijs van het omgekeerde) sceptisch over de productiviteit van mensen op afstand, terwijl werknemers de neiging houden in de buurt van hun werk te willen wonen.

Steden kunnen daarom nog op twee manieren groeien: vergroten van het ruimtebeslag (met alle gevolgen van dien voor de duurzaamheid en het probleem dat sommige steden al bijna in elkaar overlopen, zoals rondom Californië of – dichterbij huis – Rotterdam en Den Haag) of verdichten van de huidige stad, inclusief intensivering van het openbaar vervoer. Dat is misschien duurder dan steden uitbreiden, concludeert Citylab, maar ook duurzamer en socialer.

Cover: Pixabay