Interview Tim Gill: Einde aan Zero risk

Batterijkinderen

Gill constateert dat de bewegingsvrijheid van kinderen is afgenomen. Kinderen zoeken van oudsher altijd een plekje waarbij ze uit het zicht zijn van ouders om zo van enige vrijheid te genieten. Maar de vrijheid wordt meer en meer beperkt en ouders willen alleen nog maar controle en overzicht. Gill hanteert in deze de term ‘batterijgestuurde kinderen’. Kinderen die je op afstand als een radiografische auto kunt besturen. “Maar”, zo stelt Gill, “dat helpt kinderen echt niet om om te gaan met de ups en downs in het dagelijkse leven.”

Basisveiligheidsnorm

Gill pleit hij voor een goede mix tussen veiligheid en ruimte om te ontdekken. Gill heeft daar in Engeland het nodige missiewerk voor moeten verrichten. Vijftien jaar geleden waren speelplekken in Engeland vooral erg saai geworden onder druk van advocaten en andere bezorgde partijen. Gill: “Dus zijn we teruggegaan naar wat de basisprincipes zijn van spelen. Dat in relatie tot een basisveiligheidsnorm. We hebben steun gezocht en gevonden bij alle partijen die bezig zijn met veiligheid en het heeft uiteindelijk geleid tot een enorme verandering in de professionele kijk op de balans tussen veiligheid en ontdekken.”

Risico Managen, niet uitbannen

De overheid kwam uiteindelijk met nieuwe richtlijnen, opgesteld door Gill en co: Managing Risk in Play Provision: Implementation Guide . Gill: “Het grote verschil is dat in het verleden alleen werd gekeken naar negatieve kanten van risico. Wat kan er gebeuren? In de nieuwe richtlijnen wordt nu ook gekeken naar de positieve opbrengsten van spelen. Het heeft tot gevolg dat kinderen nu dus risico’s mogen lopen om zich daarmee beter te ontwikkelen. Speeltuinen zijn er enorm door veranderd en zien er totaal anders uit dan pakweg tien jaar geleden. Meer uitdaging in toestellen, speciaal gemaakte toestellen en meer ingebed in het landschap.”

Aanpassingen en lessen

Volgens Gill hebben in Engeland inmiddels wetgever, politiek, media en advocatuur ook hun meningen en gedrag aangepast. Ook bij ouders heeft het geleid tot een meer open benadering tot het lopen van risico’s. Gill vat het Engelse missiewerk samen in vier lessen:

1. We hebben hard gewerkt aan consensus. Partijen de ruimte gegeven om input te leveren om zo tot een gezamenlijke visie te komen.

2. We hebben een goede analyse van ongevallen in speeltuinen gemaakt. Daaruit bleek dat het probleem minder groot was dan gedacht.

3. We hebben overheid ervan overtuigd dat er een nieuwe benadering nodig is. Met name de steun van het Health and Safety Executive was cruciaal.

4. We hebben het veiligheidsvraagstuk breder getrokken door niet alleen naar veiligheid te kijken maar naar hoe we in het algemeen kijken naar onze overbezorgdheid jegens kinderen.

Alle landen conservatief met risico

Gill besluit zijn betoog met de stelling dat de situatie in Nederland natuurlijk een andere is dan die in Engeland. Maar, zo zei hij ook: “In mijn gesprekken heb ik geconstateerd dat alle landen eigenlijk heel conservatief omgaan met risico’s in spelen. Dus de belangrijkste les die ik wil trekken, is: denk niet dat het onoverkomelijk is dat de maatschappij meer en meer risicoavers is geworden. In Engeland zijn we erin geslaagd om te gaan van ‘no fear’ en ‘zero risk’ naar een situatie waarbij risico’s en uitdaging veel meer in balans zijn.”

Vijf observaties van Gill over de Nederlandse speelsituatie:

• Nederlandse kinderen hebben meer speelruimte om bijvoorbeeld met de fiets of lopend eropuit te trekken dan Engelse kinderen.
• In Nederland zijn speelplekken dominanter aanwezig in de openbare ruimte dan in Engeland. Er zijn er ook meer.
• Nederlandse ouders zijn toleranter in buitenspelen dan Engelse ouders.
• Nederlanders zijn meer relaxed dan Engelse ouders als het buitenspelen van kinderen en risico’s betreft. De meeste schoolpleinen in Engeland zijn na schooltijd gesloten en er staan grote hekken omheen.
• En toch wordt het debat in Nederland ook gedomineerd door veiligheid en risico. Ook in Nederland wil men risico’s het liefst uitbannen. De wereld lijkt dus ook in dat opzicht één speelveld.

Meng u in de Discussie!

Rondom dit artikel is een Discussie opgezet op LinkedIn, binnen de BuitenSpelen Group. Zou u ook wel beleidshandvatten willen om het risico weer terug te brengen op uw speelplekken? Of denk u dat gemeenten, ouders, leraren en verzorgers helemaal niet klaar zijn voor uitbanning van het Zero Risk beleid? Klik hier, meld u aan voor de groep en praat mee!

Lees ook:

• Nieuwsbrief De gezonde stad 25 februari 2014
• Artikel Wetjes van Duco: de Rough Guide voor bestuurders
• Artikel 'We moeten accepteren dat pech en risico’s bij het leven horen'