Al enkele maanden woedt in Amsterdam een heftige discussie over de opzet van het nieuwe stadsdeel Zeeburgeiland. Er kwamen namelijk felle reacties op het ontwerp van de dienst Ruimte en Duurzaamheid dat bestond uit een aantal hoge woontorens, oplopend tot 140 meter, om ruimte te bieden aan 5.500 nieuwe woningen. Tegenstanders verkondigden dat dit ontwerp onnodig duur was en er weinig kwaliteit mee werd bereikt . Het zou vooral bedacht zijn om een eigentijds karakter te creëren dat mee kan doen in een wereld waarin -voornamelijk Amerikaanse en Aziatische- woontorens worden gebouwd. Maar wat houdt eigentijds in en waarom kan dat niet worden bereikt met zes verdiepingen ?
Water en bodem sturend, je kunt er bijna niet tegen zijn. Maar we moeten oppassen dat het nieuwe adagium niet alles gaat overheersen, zo waarschuwt columniste Agnes Franzen.
Dit was een week op Gebiedsontwikkeling.nu waarin de tijd begon te dringen. Voor de woningbouwproductie, om klimaatverandering tegen te gaan en om de openbare ruimte inclusiever te maken.
De openbare ruimte voldoet vooral aan de behoeftes van (jonge) mannen, waardoor (jonge) vrouwen zich vaak onveilig voelen. Wetenschappers stelden zeven ontwerpprincipes op zodat gebiedsontwikkelaars aan de inhaalslag kunnen beginnen.