Opinie Na 25 jaar leven in de stad stelt Hans-Hugo Smit in een liefdesbrief zijn relatie met die stad ter discussie. Hoe wederzijds is die liefde eigenlijk en hoe wederkerig die relatie? Vertoont hij tekenen van een Metropolitan Life Crisis?
Lieve Stad,
Je weet dat ik van je hou! Als je de wereld kunt indelen in stadsdrammers en stadssceptici, dan hoef ik jou niet te vertellen tot welk kamp ik behoor. Thuis geniet ik volop van jou en je stedelijkheid en ook mijn werk staat volledig ten dienste van jou.
Mijn liefde voor jou gaat ver terug. Opgroeiend in een Twents boerendorp, waar ik worstelde met van alles, wist ik één ding zeker: zo gauw ik kan, ga ik naar de grote stad. En dus trok ik direct na het behalen van mijn middelbare schooldiploma - alweer 25 jaar geleden - bij je in. Sindsdien draait mijn leven om jou. Jij zag mij studeren, samenwonen, werken, uitgaan, boodschappen doen, trouwen en een (modern) gezin stichten. Jij bracht me liefde, werk, ontplooiing, ontspanning en geluk. Dankjewel.
Je staat ook altijd voor me klaar. Zelfs als ik even weg ga –naar een werkafspraak, naar een feestje aan de andere kant van het land en zelfs op een buitenlandse reis- sta jij bij aankomst aldaar op me te wachten. Wij zijn onafscheidelijk!
Ik weet best dat ik niet de enige voor je ben. Daar was je vanaf het begin heel duidelijk in. Stiekem vond ik dat eerst ook erg aantrekkelijk. Maar de laatste tijd wordt het me soms te gortig. Een bijna onuitputtelijke rij aanbidders klopt bij je aan. En jij laat ze binnen! Dat maakt me niet alleen jaloers, het toont me ook je minder aantrekkelijke kanten. Het is vast ook niet toevallig –laat ik het je maar bekennen- dat ik onlangs een heel leuk huisje in de Drentse bossen ben tegengekomen, en dat we meer zijn dan alleen maar vrienden…
Toch ben en blijf jij mijn grote liefde. Ik hoop dat we nog heel lang bij elkaar blijven. Misschien moeten we ons daarvoor allebei wat aanpassen. Ik weet best dat ik niet altijd even goed voor je ben geweest. Ik heb 25 jaar volop van je genoten en genomen. Je mag me terecht verwijten dat je er weinig voor terugkreeg. Natuurlijk kan ik dan zeggen dat ik je toch trouw belastingen betaal en je lokale middenstand financieel ondersteun, maar ik wil onze relatie niet afdoen als iets louter financieels. Als jij belooft iets selectiever te zijn in wie je toelaat en minder een allemansvriend wilt zijn, zal ik beloven er meer voor je te zijn. Met meer oog voor jou, je behoeften, je menselijke kant en je lokale community. En als dat klinkt als een roep om “meer gemeenschap”, dan is dat maar zo. Jij begrijpt me wel. Dat doe je al 25 jaar en hopelijk nog vele jaren verder.
Je Hans-Hugo,
14 februari 2020
Cover: Robin Duister
Cover: ‘Hans-Hugo Smit’ (bron: Gebiedsontwikkeling.nu)
Door Hans-Hugo Smit
Sectoranalist Bouw & Gebiedsontwikkeling bij Rabo Real Estate Finance.
