Bodegraven

Zo bescherm je groen

23 juni 2017

2 minuten

Opinie Relatief kleine steden, omgeven door groene gebieden en water, naast de gangbare ‘droge’ infrastructuur. Dat kenmerkt Nederland. Internationaal benijdt men ons. Kunnen wij die basisstructuur behouden, ook in de stedelijke regio’s waar de druk om verder te verstedelijken toeneemt? Ja, dat kan, als we het geraffineerd aanpakken. Mijn ervaring leert dat die waardevolle groene gebieden in de buurt van steden alleen groen kunnen blijven als aan drie voorwaarden wordt voldaan.

Het zit anders!

In de eerste plaats gaat het uiteraard om visie, ambitie en planologisch beleid. Het aanwijzen van ‘groene contouren’ is in dit verband aan te raden; het dwingt om goed na te denken over welke gebieden we op de lange termijn echt van verstedelijking willen vrijwaren. En let daarbij op de derde dimensie. Alle grote steden beraden zich op de mogelijkheid van hoogbouw. De stevige discussie over de wolkenkrabber-plannen voor de Sluisbuurt in Amsterdam gaat ook over de enorme uitstraling (zichtbaarheid) in de wijde, groene omgeving. Het politiek bestuur kan structuurvisies, bestemmingsplannen en Nationale Landschappen wijzigen.

Daarom gaat de tweede randvoorwaarde over continuïteit: ‘robuust groen’ steunt op een solide en vitaal feitelijk gebruik. Dat kan door duurzame agrarische exploitatie. Of door een natuur- en recreatiefunctie waarbij eigendom en beheer in handen zijn van natuurorganisaties of recreatieschappen. Zorgboerderijen, streekeigen-productie, combinaties van boeren, natuurbeheer en recreatie: allemaal prima. Als het maar niet tot gepriegel in de marge beperkt blijft. De onopgeloste mega-problematiek van wegzakkende veenweidegebieden verzwakt bijvoorbeeld de weerbaarheid van de groene functie.

Het derde element van de heilige drie-eenheid van robuust groen gaat over de mate waarin het groen leeft bij bewoners en andere betrokkenen in het gebied. Komen zij actief in het geweer als verstedelijking dreigt? Een obscuur groepje prikkebenen redt het niet. Wel een brede beweging, met een neus voor netwerken, publiciteit en (politieke) beïnvloeding. Wat werkt niet? Het Groene Hart is een voorbeeld van een veel te groot, amorf gebied dat voornamelijk in de hoofden van bestuurders en ambtenaren bestaansrecht heeft. Beleidsdiarree over ‘Metropolitane parken’ zet evenmin zoden aan de dijk. Deel het Groene Hart op in herkenbare eenheden die echt waardevol zijn en investeer daar in: kleiner maar krachtiger. Ook stadskabouters die elke verstedelijking ‘in de wei’ afwijzen - fans van de ‘rode contouren’ – zijn niet effectief. Hun dogmatische benadering maakt hen tot losers: alles overal tegenhouden lukt niet. 


Bron: ROmagazine, juni 2017


Cover: ‘Bodegraven’


Friso de Zeeuw door - (bron: gebiedsontwikkeling.nu)

Door Friso de Zeeuw

Adviseur gebiedsontwikkeling en emeritus hoogleraar gebiedsontwikkeling TU Delft


Meest recent

Berlijn, Duitsland door Jan Fock (bron: Shutterstock)

Bereikbare stad en toch leefbaar, het kan wel

Steeds meer steden kiezen voor minder auto’s in de stad, maar in Berlijn en Las Vegas willen stadsbestuurders snelwegen juist uitbreiden, tot afschuw van bewoners. Er zijn ook voorbeelden waarin bereikbaarheid en omgevingskwaliteit samen opgaan.

Nieuws

26 september 2023

IJBURG, Amsterdam door Frans Blok (bron: Shutterstock)

Grote belangstelling voor zelfbouw maar veel stedelijke gemeenten doen er weinig voor

De woonconsument wil wel, maar de gemeenten stellen geen grond beschikbaar voor particulier opdrachtgeverschap – al dan niet groepsverband. Geurt Keers en Rob de Wildt kijken naar de kansen voor PO maar zijn weinig hoopvol.

Analyse

26 september 2023

Oostende, België door SL-Photography (bron: Shutterstock)

Zorgen aan de Belgische kust zijn lessen voor Nederlandse gebiedsontwikkelaars

De versteende Belgische kust met de muur aan appartementengebouwen is de nachtmerrie van veel (Nederlandse) gebiedsontwikkelaars. Welke lessen kunnen ‘wij’ trekken uit de keuzes die de afgelopen decennia in België zijn gemaakt?

Analyse

25 september 2023