Zuidas

Bij Hoog en Laag

11 januari 2018

2 minuten

Opinie The sky is the limit. Dat wisten ze al in de Gotiek. Toen was het licht en de hoogte een manier om dichter bij God te komen. Pro Deo. Nu zoeken we andere idealen: de compacte stad, de moderne stad of gewoon welvaart uitstralen. The Big Apple als ideaal, met de bekende hoogbouwlandschappen van Dubai tot in China. En in die wereldwijde strijd om het hogere blaast Nederland een bescheiden partijtje mee.

In onze steden woedt her en der een hoogbouwkoorts. Het taboe is eraf, dus gaan we de lucht in. Met de Nederlandse maat, dat wel. In Rotterdam wisten ze dat al, maar nu is er een Haagse hoogbouwvisie ‘Eyeline&Skyline en komt Utrecht na de kater met de Belle van Zuylen in zijn recente omgevingsvisie ook weer op stoom. Uiteraard is ook Amsterdam bezig met het ‘Manhattan aan het IJ’, onder meer met de omstreden plannen voor de Sluisbuurt.

Dat hoogbouw iets toevoegt aan de stad en stedelijkheid hoeft geen betoog. Dat er prachtige hoogbouw is evenmin. Van de Chryslerbuilding, Shanghai Tower tot de catwalk in Dubai, met als toppunt de Burj Khalifa, we kennen ze wel. En anders zien we ze wel op sites als SkyscraperCity.

Dat hoogbouw geen doel is maar een middel is al evenzeer een open deur, die gek genoeg vaak wordt vergeten. Het gaat niet om skylines creëren, of cosmetisch een eyeline-icoon toevoegen, maar om steden levendig en ‘beter’, dus ook duurzamer te maken. En dat doe je hoog alleen goed als het laag goed is. Met als universeel probleem: de plint. Hoe krijg je die levendig, kwaliteitsrijk op zijn Jane Jacobs’?

Het viel mij op bij de Sluisbuurtdiscussie dat te vaak hoogbouw tegenover laagbouw wordt gezet. Alsof het in de Amsterdamse inspiratiestad Vancouver dáárom ging. Nee, het Vancouvermodel is gebaseerd op kwaliteit, levende buurten, community-building, duurzaamheid, diversiteit en voorzieningen. Dat is: heel veel. Downtown Vancouver was een rijkere agenda dan alleen hoogbouw doen omdat het mag.

Hopelijk leren we daarvan in onze hoogbouwkoorts. Integraal blijven denken en kijken. En hopelijk hebben we de kennis en kunde, het vakmanschap en het geld om al die hoog reikende idealen ook met kwaliteit te bouwen en beheren. Pro deo zal het niet (meer) gebeuren. Dus Pro Civilizatio et Futurum. Met stevige voeten op aarde.


Deze column verscheen eerder op FredSchoorl.nl.


Cover: ‘Zuidas’


Fred Schoorl

Door Fred Schoorl

Expert in ruimtelijke vraagstukken en directeur van de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus (BNA)


Meest recent

Parkeerplaats in Bussum door Stoqliq (bron: Shutterstock)

Zelfs de autodealer en de wasstraat ontkomen niet aan ruimtelijk denken

Gebiedsontwikkeling en BOVAG-bedrijven, dat lijkt een zeer vergezochte combinatie. Maar de brancheorganisatie voor bedrijven die zich met mobiliteit bezighouden bewijst in een samenwerking met de architecten van Venhoeven CS het tegendeel.

Onderzoek

9 september 2025

Haan & Laan door Esther Dijkstra (bron: estherdijkstra.com)

De Groene Loper in Maastricht: wat vinden Haan & Laan er eigenlijk van?

Haan & Laan recenseren gebiedsontwikkelingen in Nederland. Mooie plannen genoeg, maar hoe pakken ze in werkelijkheid uit? In deze aflevering de Groene Loper in Maastricht. Van het vroegere verkeersriool A2 is niets meer te merken.

Uitgelicht
Casus

9 september 2025

Hittegolf in Eindhoven door Nicolas Economou (bron: Shutterstock)

Hittestress: de stille crisis die Nederland niet langer kan negeren

Zonder landelijke regie, een duidelijke probleemeigenaar en structureel budget blijft hittebeleid reactief en versnipperd, stelt Ethan Voerman. Hij roept gebiedsontwikkelaars op hitteadaptatie structureel te verankeren in beleid en praktijk.

Opinie

8 september 2025