Het inzicht dat investeringen bij gebiedsontwikkeling door het economisch tij toch al heel moeilijk van de grond komen, zorgt voor een andere benadering. Een initiatief dat zich aandient niet meer in de eerste plaats afvinken aan hand van de regels die voor het gebied gelden, maar “in principe omarmen” wordt het nieuwe motto. Ontslakken, het aanpakken van de stapeling van gemeentelijke regels, speelt daarop in; steden en dorpen zijn vanuit het verleden vooral ontstaan aan de hand van initiatieven van particulieren, burgers en ondernemers. Die kregen hun plek van een toen nog “faciliterende overheid”. In de loop van de laatste honderd jaar is dat langzaam maar zeker volledig omgedraaid: uitvoerige overheidsstudies, visies, stedenbouwkundige plannen en uiteindelijk zeer gedetailleerde bestemmingsplannen werden dominant voor de vraag waar wel of waar iets niet tot ontwikkeling kon komen. En in de economische hoogtijjaren ging dat gepaard met steeds meer ambities, eisen, voorschriften en verordeningen, allemaal vastgelegd in regels. En als er nu een initiatief zich aandient, moeten al die ambities en regels één voor één worden afgevinkt. Langzaam maar zeker wint het besef dat dit, zeker in crisistijd, niet meer kan. De omslag zit er aan te komen: in principe dienen initiatieven te worden omarmd (zonder dòòr te slaan; zie verder het artikel ‘Ja-maar’ bij grex) en zeker als het gaat om zaken die algemeen maatschappelijk worden gewenst.

- De kop is er af, na de zomer de doorstart van de kopgroepen
- Ontslakken in de praktijk…Vleermuizen!
- Ja, maar-tegenwerpingen bij ontslakken
- Ontslakken en bezuinigingen: Less is more
- Congres Omgevingswet, 25 september 2013