Verschillen tussen de projecten zijn evident. In de gemeente Peel en Maas is het project ‘Giel Peetershof’ gaande. Dit project richt zich op duurzaamheid in de meest brede zin van het woord. Kavels worden uitsluitend aan particulieren verkocht/in erfpacht uitgegeven. Het project is in de geest van de nieuwe Omgevingswet tot stand gekomen en laat zien dat al veel mogelijk is op het gebied van duurzaamheid en duurzaam bouwen. De gemeente heeft hierbij een sturende rol aangenomen door de Giel Peetershof-proof richtlijn op te stellen, deze richtlijn dient als leidraad om de mate van duurzaamheid van de bouwinitiatieven, op basis van het niet ‘vinken maar vonken’ principe te bespreken. Er is veel tijd gestoken in het informeren van betrokkenen en in het mogelijk maken van participatie. Huidige wetgeving vormt zo geen grote belemmering.

Vanuit Meppel klinken echter andere geluiden. Bij de ontwikkeling van ‘Nieuwveense Landen’ liep de gemeente tegen de beperkingen van de huidige regelgeving omtrent duurzaamheidseisen aan. Momenteel zijn in het bouwbesluit (hoofdstuk 4) enkel minimum eisen gesteld. Als aan deze eisen is voldaan, moet een vergunning worden verleend. Dit wreef met de veel hogere ambities van de gemeente voor de Nieuwveense Landen. Dat het plan als ‘icoonproject’ was aangemerkt, maakte het mogelijk om snel met het Ministerie van Infrastructuur en Milieu aan tafel te gaan om te zoeken naar oplossingen. Zo kon hoofdstuk 4 van het bouwbesluit, met behulp van de Crisis- en herstelwet, voor dit project worden aangepast aan de hoge ambities van de gemeente. Door de huidige wetgeving en met behulp van de Crisis- en herstelwet, heeft deze procedure de gemeente Meppel twee jaar gekost. Op dit punt moet de Omgevingswet in de toekomst uitkomst bieden. Duurzaam bouwen moet met de invoering van de wet simpeler, sneller en vooral flexibeler worden.

Coverfoto: Loes Schleedoorn