Stedenbouw als veranderkracht wil zich in dat speelveld positioneren. Vanuit de behoefte een positief perspectief voor het vak te schetsen is de verkenning aangegaan. De overtuiging was en is dat procesvaardigheden een belangrijke versterking zijn voor de positie en de uitoefening van het vakmanschap van de stedenbouwkundige. Dat is op zich geen nieuws. Veel stedenbouwkundigen werken in hun praktijk in complexe processen. De inzet van ons programma was om die constatering van argumenten te voorzien en te onderzoeken welke aanvullende vaardigheden daarbij nodig zijn. In een essay is die positie uitgewerkt als stellingname aan het begin van dit traject. Het essay onderstreept de essentie van het ontwerpen en de toegevoegde waarde van veranderkunde.

Daarmee gaan de initiatiefnemers in op een behoefte die breed leeft in het vak. Het vak is in crisis, zo is de teneur. Het essay roept op om een nieuw perspectief te verkennen, maar heeft daarin een vrij theoretische positie. Het echte werk gebeurt buiten, in het veld. De echte kennis zit in de praktische toepassing. De vakgemeenschap wordt uitgedaagd zich hun ervaring en kennis met stedenbouw als veranderkracht te verbinden op de werkconferentie ‘verbreed vakmanschap’.

Context en urgentie zijn daarmee helder gesteld. In het vervolgtraject dat stedenbouw als veranderkracht uitzet wordt de verbinding met praktische kennis gezocht.

Miriam Zondag: Jonge stedenbouwkundige formuleert noodzaak tot verbreed vakmanschap

- Intreerede Karin Laglas, decaan Faculteit Bouwkunde TU Delft: ‘Wie heeft hier de leiding?’
- Stedenbouw als veranderkracht, werkconferentie Verbreed vakmanschap
- De andere programma-onderdelen van ‘Stedenbouw als Veranderkracht’: ‘Gedeeld leren: veranderkunde ontmoet stedenbouw’, ‘Stedenbouw: a very public affair’ en Slotsom: Stedenbouw = ontwerp + proces + debat