29 september 2015
2 minuten
Droge voeten houden met gebiedsontwikkeling
Behalve op bescherming tegen overstromingen en een adequate zoetwatervoorziening zet het Deltaprogramma daarom in op ruimtelijke adaptatie. Dit vraagt om slimme allianties in gebiedsontwikkeling.
Patrick Poelmann, dijkgraaf van het Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden, legt uit wat hij onder ruimtelijke adaptatie verstaat en hoe waterschappen hieraan invulling geven. Ter plekke plannen delen en belangen wegen lijkt een vereiste, maar samenwerking tussen verschillende partijen vergt geduld en flexibiliteit, zo blijkt uit de casus Kampereilanden en uit het streven naar meer ‘groen’ en blauw’ in Delft Zuidoost. Een toolbox en een kansenkaart bieden uitkomst. In de Amsterdamse Buiksloterham pionieren velen om waterbeheer en circulaire stedelijke ontwikkeling samen te doen gaan. Maar ook in Zuidas werken verschillende partijen samen om functies slim te combineren voor een leefbare, klimaatbestendige en betaalbare gebouwde omgeving. In Rotterdam, Dordrecht, Katwijk en Scheveningen zijn zelfs waterkeringen onderwerp van meervoudig gebruik. Wat werkt? Het onderzoeksproject Multifunctional Flood Defences leverde interessante inzichten op. Op een recent symposium over omgevingskwaliteit sprak Bart Parmet, directeur Staf Deltacommissaris, van een “revival van het poldermodel”. Nederland ten voeten uit?
Eerder dit jaar sprak Deltacommissaris Wim Kuijken tijdens het Praktijkcongres Gebiedsontwikkeling uitgebreid over de relatie tussen ruimtelijke ontwikkeling en water. Klik hier voor het verslag.
Nederlandse gemeenten hebben vorig jaar samen met andere overheden de Deltabeslissing Ruimtelijke adaptatie ondertekend. Hoe het ervoor staat met water en klimaatadaptatie in gemeentelijk beleid en uitvoering staat beschreven in de Gemeentelijke Barometer van de Fysieke Leefomgeving 2015.
