“De lokale identiteit wordt alleen maar belangrijker.” Dat concludeert vertrekkend stadsbouwmeester Hilde Blank in gesprek met Gebiedsontwikkeling.nu. In een mooi interview vertelt zij over wat zij geleerd heeft van de Leidenaren over wat deze stad tot hun stad maakt. Haar conclusie: mijn opvolger moet geen bouwmeester maar een curator zijn.

Of mensen ook echt in staat zijn om zich de stad eigen te maken, hangt veel minder af van hun inkomen dan je intuïtief zou denken. Socioloog Gijs Custers deed onderzoek naar participatie in hoog- en laagconjunctuur en stelt: “De mate van ongelijkheid naar opleiding en inkomen is vaak afhankelijk van het type participatie.”

En hoewel je bij democratie en participatie niet direct aan Rusland denkt, bewijst de miljoenenstad Kazan dat het toch écht tot de opties behoort. Sterker nog: pas als 75% van de inwoners het eens is met een gebiedsontwikkeling, gaat deze ook echt door.

Maar participatie is niet de enige manier om inspraak mogelijk te maken. Ook de raadszaal en de rechtbank bieden mogelijkheden. TU Delft-onderzoekers onderzochten de opties en bespraken deze met experts tijdens de bijeenkomst ‘Privaat georganiseerde participatie bij gebiedstranfsormaties’.

We sluiten af met twee economische leestips. 20 miljoen aan financiële steun voor een ziekenhuis in ruil voor groen licht voor de aanleg van een zonnepark, is dat een goed idee? En hoe komt het toch dat elke gemeente zijn eigen invulling geeft aan het verhalen van kosten voor algemene voorzieningen?