In zijn column trekt Wouter Veldhuis, Rijksadviseur voor de Fysieke Leefomgeving, een vergelijking tussen de sluiting van de mijnen in Zuid-Limburg in de jaren 60 en de huidige discussie over de toekomst van Tata Steel bij IJmuiden. Hij stelt dat we niet vast moeten houden aan vervuilende en verouderde industrie en ons collectieve Stockholmsyndroom moeten laten varen. “We hebben sympathie voor de industrie die ons werk en inkomen geeft, maar feitelijk wordt er gespeeld met ons leven.” Zijn advies: laten we snel beginnen met het maken van nieuwe plannen voor dit gebied.

In de serie ‘data & gebiedsontwikkeling’ gaat advocaat Jan Reinier van Angeren in op het digitale stelsel (DSO) van de Omgevingswet. Hij kijkt minutieus welke rol data daarbinnen krijgt. En hij waarschuwt onder meer voor data-verwarring, een black box waarin afwegingen van overheden voor de burger onzichtbaar blijven en de juridische consequenties daarvan. “Er mag geen belemmering zijn om alle beschikbare informatie te delen en maximaal transparant te zijn.”

Afgelopen weekend vond het grootste woonprotest sinds de jaren 80 plaats in Amsterdam. Duizenden mensen gingen de straat op voor meer en betaalbare woonruimte. Frans Soeterbroek, adviseur maatschappelijke gebiedsontwikkeling, steunt de actie van harte. Tegelijkertijd denkt hij dat er meer nodig is dan een beroep doen op de Rijksoverheid. Hij komt met vier adviezen die volgens hem de woningmarkt echt kunnen veranderen: “de problemen van vandaag kun je niet oplossen binnen de systemen van gisteren.”

Wat mij verder opviel deze week? Het artikel van Manfred Fokkema over (on)toelaatbare betaalplanologie in de polder, hoe Peter Kerris, gedeputeerde in Gelderland, betere afwegingen wil maken tussen botsende belangen en het carrière-advies van Friso de Zeeuw.