Een grotere focus op de gebruiker lijkt te zijn ingeburgerd, maar roept ook vragen op: Hoe ver ga je in het volgen van de wens van (een collectief van) eindgebruikers? Is financiële participatie noodzakelijk om recht te hebben op zeggenschap, of is dit een algemeen goed? En leidt het op individuele wijze kenbaar maken van woonwensen wel tot realisatie, gezien het gegeven dat je een geïnteresseerde maximaal vijf maanden ‘vasthoudt’?
Interactieve planologie
Jeroen Hutten (Nidoo) ziet een meer vraaggerichte benadering als logisch gevolg op de maatschappelijke heroriëntatie van de afgelopen decennia, waarbij burgers steeds mondiger zijn geworden. Actuele bewegingen (Arabische Lente, Occupy) laten zien dat mondige burgers krachtige netwerken kunnen vormen, die geen echte leiders hebben. Een tegenargument voor consumentgericht ontwikkelen, is dat bij productontwikkeling niet altijd sprake hoeft te zijn van het volgen van wat de burger wil: er wordt ook markt gemaakt (vanuit de notie van autofabrikant Henry Ford, dat de klant om ‘een sneller paard’ zal vragen). Toch is Hutten ervan overtuigd dat we juist op het gebied van wonen goed naar de wensen van de eindgebruiker moeten luisteren. Wonen is immers een basisbehoefte van alle tijden, waarin het zich onderscheidt van andere producten.
Volgens Hutten komt het er bij uitnodigingsplanologie op neer dat wie betaalt, zeggenschap heeft: ‘Je doet mee als je waarde inbrengt’. Uitnodigingsplanologie betreft een verschuiving van PPS naar PPPS, waarbij ook particulieren als volwaardige deelnemers worden gezien. De rollen van de drie P’s in deze samenwerking zijn volgens Hutten dat ‘publiek’ bepaalt wat mag, ‘privaat’ wat kan en ‘de particulier’ wat hij wil.
MCD toekomstdebat: De gebruiker centraal - Afbeelding 1
Zie bijlage voor de volledige publicatie.
Zie ook:
Door Arienne Mak
Projectmedewerker bij Praktijkleerstoel Gebiedsontwikkeling TU Delft
